Als God wegen ondoorgrondelijk zijn, zijn des uitgevers wegen onnavolgbaar:

‘Als je nou zorgt, dat je boek in december af is, brengen we uit voor de boekenweek van 2011: het thema is vriendschap en daar past jouw boek naadloos in!’

‘Nee, we publiceren het aan het eind van het voorjaar, met een beetje geluk verschijnen de eerste recensies dan vlak voor de zomervakantie en kunnen de mensen je boek in hun vakantiekoffer stoppen.’

‘Sorry, je boek ligt al bij de corrector maar wil je toch nog een kwart schrappen? Als je voor juli gereed ben, kan je boek in september verschijnen – de beste tijd voor boeken!’

‘Jij bent een debutant en dan moet je in een rustige maand verschijnen: we hebben je nu in gepland voor januari 2012. Een perfect moment.’

‘Januari? Dat gaan we niet meer halen, dan missen we de maandbladen.’

Als des uitgevers wegen navolgbaar zijn, is de weg van deze schrijver een kronkelpaadje langs kloven van wanhoop, pieken van verrukking, regens tegenslag, wolken teleurstellingen – ja, als ik wil weergeven hoe ik drie decennia richting publicatie ben geklauterd, kan ik het hele kabinet van geologische en meteorologische metaforen leegtrekken. Ooit zal ik hier of elders minutieus uit de doeken doen hoe ik in 1982 het plan opvatte een roman te schrijven en waarom dit boek 31 jaar later verscheen, maar voor dit moment zal ik u sparen, u, trouw wachtende, snakkende, smachtende lezer. Ik zeg slechts: 4 april 2013.  Vier april tweeduizenddertien. Sigaren! Champagne! Ja, het is nu officieel, op deze voorjaarsdag verschijnt Een Kwestie van Zelfbehoud. 4 april 2013. Mijn D-Day.