Sinds ik op die zonnige lentedag van 2012 werd opgenomen in het pantheon der letteren door de wenteltrap van de Bezige Bij te bestijgen, aangestaard door de vorsende blikken van Nooteboom, Hermans en Mulisch die zich met elke krakende trede leken af te vragen of ik deze bijzetting wel waard was, heeft het me altijd verbaasd hoeveel tijd mij werd vergund door een uitgevershuis dat bijkans bezweek onder het soortgelijk gewicht van zijn literaire kanonnen. Verder lezen
Het plot van de roman Een kwestie van zelfbehoud is geweven rond een incident dat zich eind 1980 voordeed bij het Nederlandse VN-detachement in Zuid-Libanon. Binnen gezichtsafstand van een Dutchbatt-patrouille werd een groepje Palestijnse strijders neergeschoten, hun lichamen opgeblazen. Het toeval wil dat W.F. Hermans enkele dagen later in Libanon aankwam voor wat een plezierreisje moest worden. Hoe verging het de schrijver in Libanon? Wat kreeg hij mee van het ‘lijkenincident’? En schreef hij erover? Arno van der Valk krabt literaire resten los, op de bodem van een doofpot. Verder lezen
Mijn roman is pas een paar weken uit en nu reeds heb ik de piek van de literaire ladder bereikt. Recensenten kunnen hun inkt droog houden, kritieken zullen mij niet raken. Literatuurprijzen? Kunnen me gestolen worden. Boekenbal? Overbodige poespas. Iedereen bekijkt het maar. Mijn boek, Een kwestie van zelfbehoud, lag gisteren op een door het lentelicht beschenen schap naast W.F.Hermans. Donkersloot naast Damocles. Nu kan ik sterven. De toekomst is geschiedenis.
