Chez Ilja

ilja gortHij leidt het leven waar alle reclameslaven van dromen. Verbouwde boerderij op het Hollandse platteland, authentiek wijnkasteel in Bordeaux. Én een mooie vrouw, én een stoere zoon én bruisende plannen om mee oud te worden. Hoe speelt hij dat klaar? En: wat kost zijn menage? Vanuit de keuken van zijn domein in Saint Romain La Virvée én vanuit zijn boerderij in Maartensdijk, gunt Ilja Gort ons een blik in zijn huishoudboekje.

Dauwbedekte wijngaarden
Een leemkleurig weggetje vol kuilen doorsnijdt een landschap van dauwbedekte wijngaarden. Achter een helling doemt een hoge, dode eikenboom op. De takken steken als een reusachtig spinnenweb af tegen de azuurblauwe lucht. Torentjes met puntdaken, een stal met gammele karren, duimendikke kasteelmuren… we naderen het Arcadië waar elke reclamemaker op stille momenten over mijmert. De poort, gemarkeerd door het wapen met Château de la Garde, biedt toegang tot een binnenplaats – zo idyllisch aangelegd dat de creatie van een filmregisseur lijkt te zijn. Aan alle rekwisieten is gedacht: aan de witte rieten lloyds loom stoelen (“€ 100 per stuk, van een Franse antiekwinkel”), aan de zeven terra cotta potten (“€ 10 per stuk bij Monsieur Bricolage”) met oleander en wilde kruiden, aan de twee snurkende labradors (“Rashonden à € 400”), aan de fontein van uitgebleekt gips (“ongeveer € 1000”), aan de schaduw biedende plataan en, uiteraard, aan een flamboyante hoofdrolspeler die zich introduceert door als een duvel uit een doosje de plaats op te scheuren. Natuurlijk in een witte Citroën Méhari (“Uit Cassis, in 1980 gekocht voor € 15.000”). In een oogopslag is duidelijk dat alleen hij de heer van dit woondecor kan zijn. Ilja Gort (52) heeft ook zich zèlf gestyleerd. Voor ons staat een wandelende persiflage op het leven als God in Frankrijk. Zijn verschijning is Franser dan het kloffie van de meest chauvinistische Fransman. Ilja draagt een béret alpin (“Van de markt voor € 11,85), een kobaltblauw ribjasje (“Krijgertje van de aannemer”), een beige ribbroek (“Leger des Heils, € 3”) terwijl onder zijn oksel, jawel, een stokbrood (€ 0,.70) steekt. Een hangsnor, met slierten die tot in zijn nek kietelen, geeft hem net dat vleugje artisticiteit. “Ja, ze kunnen hier zo een Boursin-commercial draaien,” grinnikt Ilja.

Geld als water
Zijn claim-to-fame: van één op de vier commercials die op het tv-scherm voorbij trekt, heeft hij de muziek gecomponeerd. Randstad (uit-zend-buro-hóóóóóóó), Nescafé (‘Open Up Open Up’) en Yogho-Yogho! behoren tot zijn bekendste werken. “De opbrengst per compositie varieert van vijf- tot vijftigduizend euro,” vertelt hij, onderwijl de tafel dekkend voor wat een copieuze lunch belooft te worden. “De hoogte hangt af van het product, de moeilijkheidsgraad en het verspreidingsgebied. Soms krijg je een royaltyfee maar dat vind ik lastig voor beide partijen: je kunt immers nauwelijks bijhouden hoe vaak je muziek wordt gebruikt. Daarom sluit ik meestal contracten waarbij ik voor elk land waar de muziek wordt gebruikt, per jaar een vast bedrag ontvang. Mijn Nescafé-tune draait bijvoorbeeld al jaren in meer dan 160 landen. Voor elke keer dat die riedel, waar ook ter wereld, wordt uitgezonden, krijg ik vijf cent. Geld als water verdienen, roept de leek dan. Maar, het klinkt makkelijker dan het is. Even wat samples in elkaar jassen is er niet bij. Als componist ben je er verantwoordelijk voor dat de klant geen gelazer krijgt met de rechten van een andere componist die meent dat zijn pingel is gejat. Dat ligt allemaal heel gevoelig. Ik ben eens een keer op hoge poten aangeschreven door een Amerikaanse advocaat die meende dat ik een sample van Van Halen had gemaakt, een riff van één seconde. Ik kon die aantijging direct weerleggen maar ik bedoel maar.”

Ilja GortMinnares
Gort bespeelt niet alleen het gehoor maar ook de smaak van het Grote Publiek. Van de bekroonde La Tulipe rosé die hij op zijn château maakt vinden jaarlijks een half miljoen flessen hun weg naar een Nederlandse terras of tafel. Albert Heijn en KLM, waar de tulp de wijnkaart van de Royal Class siert, zijn grootafnemers. Daarnaast bottelt Ilja jaarlijks 50.000 flessen Bordeaux Supérieur rood, nog eens 100.000 Bordeaux ‘Sup’ rosé, 30.000 ‘Sup’wit en gaan er 50.000 flessen van zijn tweede merk, Le Phantôme, de deur uit. Het leek hem zo’n aardig idee, vertelt hij onderwijl de tafel dekkend voor wat een copieuze lunch belooft te worden. De Fransen plaagden hem dan wel met hun gezegde ‘je kunt nergens beter aan failliet gaan dan aan een minnares of de aanschaf van een wijnchâteau’ maar toch, hij had nu eenmaal zijn zinnen gezet op een wijnkasteel in de Bordeaux. En na een lange maar onderhoudende speurtocht vond hij in 1994 waar hij altijd van droomde. Een château, mèt zwembad, mèt uitzicht op het dal, mèt wijngaard, mèt dode eikenboom – een château mèt alles. “Ik dacht: ‘Als ik dìt niet koop, ben ik het niet waard om te leven.’ Zullen we aan tafel gaan?”
Met een zwierig gebaar dirigeert hij zijn gast naar vijf meter lange ‘een echte oude plukkertafel uit achttienhonderdzoveel, compleet met in het hout gekerfde namen van echte oude plukkers, een onbetaalbaar stuk’ die inmiddels is voorzien van verschillende soorten paté, een salade met kip, een gebraden varkenstong bereid door de buurvrouw, kruiken water, een rieten dienblad met kazen en de onvermijdelijke flessen La Tulipe met het olijke gezicht van de gastheer op de kurk. “Dus, ik kocht het,” vervolgt Ilja, als laatste aanschuivend. “Ik dacht, dìt lijkt me nou een leuke plek om onder een boom te zitten, een boek te lezen en die wijngaard? Ach, daar komt eens per jaar gewoon wijn uit, dat giet je in een fles, dat wordt verkocht en daar krijg ik dan geld voor. Ik zag het als een vakantiehuis dat zichzelf zou terug verdienen. Dat was het plan. Ik lekker vakantievieren, die mensen werken. Maar het is nu zo ongeveer andersom…”

Think big!
Terwijl zijn tanden wegzinken in een moot brie, vertelt hij dat hij de afgelopen jaren geregeld de wanhoop nabij was. “Groot inzetten, dat is altijd mijn adagium geweest. Think big, met oog voor detail. Geen halfbakken wijngaardje kopen maar, huppakee, een heel wijnkasteel! Zonder strijd geen overwinning. Maar, het was een taai gevecht, steeds weer moest ik geld in dat kasteel pompen. Hoe kan ik zo doorgaan, dacht ik geregeld, er gaan miljoenen inzitten! De wijn die hier door de vorige eigenaar werd verbouwd was niet te zuipen. Om het naar een hoger plan te tillen, moest ik nieuwe apparatuur aanschaffen, experts in dienst nemen én me aan de voorschriften van de plaatselijke wijngestapo houden. Een voorbeeld: de Bordeaux wijn hoort te rijpen in eikenhouten vaten rijpen, die dingen kosten duizend euro per stuk. Op een gegeven moment heb ik gezegd: ‘Jongens, we gaan twee wijnen maken. Een gerijpt op eiken, een uit het roestvrijstalen fust.’ Ik kon het me niet permitteren om de hele oogst in eiken vaten te gooien. Afijn, sinds anderhalf jaar draaien we winst. We zijn flink aan het groeien. Maar, we hebben nog negen jaar kosten af te schrijven.” De Maartensdijker die in de jaren ’70 furore maakte als drummer van After Tea en Brainbox, werd in 2001 door het wijnblad Revue des Vins de France zelfs uitgeroepen tot beste wijnboer van Frankijk. “Ik ben een maniak als het om kwaliteit gaat,” zegt hij, haast verontschuldigend. “Vergis je niet: elke plant wordt door ons gepamperd, toegesproken, vertroeteld – in de zomer èn in de winter. Goede wijn ontstaat niet in de kelder, goede wijn ontstaat in de gaard. De bodemgesteldheid en het klimaat van dit gebied zijn exact gelijk aan de regio rond Saint-Emilion. Waarom zouden we hier niet ook topwijnen kunnen maken?”

Hoogste goed
Een maand later zitten we op het terras van zijn landgoed in Maartensdijk aan de cappuccino. Gort heeft zijn ultra-Franse verschijning verruilt voor een randstedelijk kloffie: een antraciet colbert (‘Leger des Heils’) en een wit overhemd van Lacoste. Naar links en rechts gebarend geeft hij een rondleiding door zijn opstallen. De muziekstudio (‘Alles bij elkaar: 200.000 euro’) die in een voormalige koeienstal is gevestigd, de 2CV die met de neus in een hooiberg is vastgereden (‘Tegen elk aannemelijk bod’) en het kantoor met weilanduitzicht van waaruit hij samen met zijn vrouw zijn holding en de werkmaatschappijen bestuurt. Nee, we hoeven we nog geen medelijden met hem te hebben, bezweert hij. De wijnbalans begint geleidelijk positief uit te slaan, zijn royalty-inkomsten druppelen lekker door en in 2002 heeft hij zijn bedrijf – Gort Sound & Music – verkocht voor een kleine vijf miljoen euro. “Geld maakt heel erg gelukkig,” verzekert hij. “ Je kan er niet genoeg van hebben. Koffers vol! Geld maakt het leven een stuk draaglijker. Je kunt er vrijheid mee kopen. En vrijheid is het hoogste goed. Maar je moet niet over geld zeuren, je moet er niet mee bezig zijn. Ik laat het denkwerk over aan mijn twee boekhouders, waaronder de beste van de wereld. Roel Kerckhoffs uit Breda. Een persoonlijke vriend die niettemin zeshonderd euro per uur kost. Maar hij is elke euro waard. Hij geeft me op allerlei terreinen rake adviezen. Hij staat achter mijn filosofie dat geld in mijn vak niet het eerste is waar je aan moet denken. Als iemand mij belt met de vraag of ik iets voor hem of haar wil doen, zeg ik altijd ja. Op de vraag: ‘Wat kost het?’, antwoord ik: ‘Tienduizend euro.’ Als die persoon zegt: ‘Dat heb ik niet’, vraag ik: ‘Wat heb je wel? Vijfduizend? Ook goed. Niks? Ook goed.’ Het gaat mij in eerste instantie om de fun, om het plezier van samen iets maken. Als je dat goed doet, komt dat geld vanzelf. Ja, als die gast na twee, drie klussen nog steeds geen succes heeft, houdt het wel op. Maar meestal loont deze aanpak vanzelf. Glaasje wijn?”

De IVF-gids
Boek
De IVF-gids
De kaalheid voorbij
Kosmos Z&K uitgevers
Boek
De kaalheid voorbij
Boek van de eeuw
Hilversumse Schoolvereniging
Boek
Boek van de eeuw
Nivon jubileumboek
Nivon Natuurvrienden
Boek
Nivon jubileumboek
Pubermanagement
Boek
Pubermanagement
Innerlijke kracht
Mijn vader
Boek
Innerlijke kracht
Ik, nummer 23
Boek
Ik, nummer 23
Babymanagement
IkVader Boeken
Boek
Babymanagement
Claus, heden en verleden
Boek
Claus, heden en verleden
Peutermanagement
IkVader.nl
Boek
Peutermanagement
Inspiratie
Film
Inspiratie
DARWIN
Filmacademie
Film
DARWIN
Pulse Urban Projects
Pulse
Web
Pulse Urban Projects
Op zoek naar de Via Appia
Reizen magazine
Reportage
Op zoek naar de Via Appia
Goed Gevoel
Reportage
Goed Gevoel
Men’s Health
Reportage
Men’s Health
Man of all Seasons
Seasons
Reportage
Man of all Seasons
Faillissementsdossier.nl
Binq Media
Web
Faillissementsdossier.nl
Immovator
Web
Immovator
Het Whisky Eiland
Reizen magazine
Reportage
Het Whisky Eiland
Watervillahypotheek
ING
Brochure
Watervillahypotheek
Verkoopversneller
ING
Brochure
Verkoopversneller
Trailer Babymanagement
IkVader.nl
Boek, Film
Trailer Babymanagement
Hoogvlieger uit het laagland
Service Pers
Reportage
Hoogvlieger uit het laagland
Erotomania
ELLE
Reportage
Erotomania
Het geheim van de kranensmid
Huis magazine
Reportage
Het geheim van de kranensmid
IkVader.nl
Web
IkVader.nl
Rails
Reportage
Rails
ING Bank
ING
Web
ING Bank
Reizen
ANWB Media
Reportage
Reizen
Panorama
Reportage
Panorama
Humor is serious business
De Zaak
Reportage
Humor is serious business
Boek, Film
Trailer ‘Een kwestie van zelfbehoud’
De hutspot van David Carson
Credits magazine
Interview
De hutspot van David Carson
Aka-pa
Best Life magazine
Column
Aka-pa
Terreur op de werkvloer
De Zaak
Reportage
Terreur op de werkvloer
Hotel Hanssen
Reizen magazine
Column
Hotel Hanssen
De Zaanse verhoor-methode
Panorama
Reportage
De Zaanse verhoor-methode
‘Goede reclame ráákt je’
Credits magazine
Interview
‘Goede reclame ráákt je’
Ingrid & Henk
Nieuwe Revu
Column
Ingrid & Henk
Brief aan Van Gogh
Reizen magazine
Reportage
Brief aan Van Gogh
Chez Ilja
Seasons
Reportage
Chez Ilja
Personal (Af) Branding
Credits magazine
Web
Personal (Af) Branding
Een kwestie van zelfbehoud
De Bezige Bij
Boek
Een kwestie van zelfbehoud
‘Elke gedachte is een trigger’
Credits magazine
Interview
‘Elke gedachte is een trigger’
error: Content is protected !!